محمد
با اینکه من و محمددر یک محله ساکن بودیم و همدیگر رااز کودکی می شناختیم اما تقریباتا سال اول دبیرستان که باهم همکلاس شدیم هیچ رابطه ای با هم نداشتیم.حضور در یک کلاس و آشنایی بیشتر و نزدیکتر با روحیات او کم کم باعث به وجود آمدن رابطه ی دوستی بین ما شد.محمد پسر بسیار خوش مشربی بود و خیلی خوب می توانست ارتباطش را با دیگران مدیریت کندو به همین خاطر دوستان زیادی درمدرسه و روستا داشت.
او فرزند پنجم خانواده بود و با توجه به اشتغال دو برادر بزرگتر و پا به سن گذاشتن پدرش تقریبا او بود که بار اصلی اداره زمینهای کشاورزی و دامداری شان را به دوش می کشید و با آنهمه مشغله کاری تعجبی نداشت که نتواند به درستی درس بخواند و براحتی واحدهایش را پاس کند.اما همین سخت کوشی و روحیه خستگی ناپذیر او باعث علاقه من به او می شد و بعد از فاصله گرفتن تدریجی من از علی اوتبدیل به نزدیکترین دوست من درآن سالها شد.
علاوه برهمه ی اینها او در کارهای کشاورزی و دامداری با وجود سن نسبتا کمش واقعا متبحر بود ودر طی سالهای بعد که من به طور جدی درگیر مسایل و مشکلات این دو شغل شده بودم همواره از تجربیات او استفاده می کردم.
مادر محمد که زن بسیار مهربان و خوش برخوردی بود بعد از مدتها دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان در سال 83 فوت کرد و این مساله ضربه روحی سنگینی به او وارد کرد.هنوز یک سالی از فوت مادرش نگذشته بود که پدرش هم به رحمت خدا پیوست.در آن روزها هر چند که من دیگر در روستا نبودم اما اغلب اوغات به او و شرایط سختی که در آن قرار داشت می اندیشیدم و برایش دعا می کردم.بویژه که اویک برادر و یک خواهر کوچکتر از خود هم دارد که همین شرایطش را سخت تر می کرد.اما حتی در آن روزها هم ندیدم و نشنیدم که او خودش را ببازد و همچنان با روحیه و استوار بود.
گاهی اوقات که جوانهایی را در اینجا و دور وبر خودم می بینم که با وجود داشتن بسیاری از امکانات و شرایط نسبتا مساعد باز هم همیشه در حال نالیدند وآنا را با کسانی مثل محمد مقایسه می کنم،واقعا خنده ام می گیرد.
محمد اکنون دوسالی است که در دانشگاه کاشان مشغول به کار است و علاوه بر این زمینهای پدرش را هم اداره می کند.رابطه دوستی ما همچنان به قوت خود باقی است و در بین همه هم و سن و سالها و رفقایی که در ده دارم،او شاید تنها کسی باشد که همواره سعی می کنم به دیدارش بروم.برای پدر و مادر مرحومش رحمت و مغفرت الهی و برای خودش موفقیت و شادی در ادامه مسیر زندگی را آرزومندم.
او فرزند پنجم خانواده بود و با توجه به اشتغال دو برادر بزرگتر و پا به سن گذاشتن پدرش تقریبا او بود که بار اصلی اداره زمینهای کشاورزی و دامداری شان را به دوش می کشید و با آنهمه مشغله کاری تعجبی نداشت که نتواند به درستی درس بخواند و براحتی واحدهایش را پاس کند.اما همین سخت کوشی و روحیه خستگی ناپذیر او باعث علاقه من به او می شد و بعد از فاصله گرفتن تدریجی من از علی اوتبدیل به نزدیکترین دوست من درآن سالها شد.
علاوه برهمه ی اینها او در کارهای کشاورزی و دامداری با وجود سن نسبتا کمش واقعا متبحر بود ودر طی سالهای بعد که من به طور جدی درگیر مسایل و مشکلات این دو شغل شده بودم همواره از تجربیات او استفاده می کردم.
مادر محمد که زن بسیار مهربان و خوش برخوردی بود بعد از مدتها دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان در سال 83 فوت کرد و این مساله ضربه روحی سنگینی به او وارد کرد.هنوز یک سالی از فوت مادرش نگذشته بود که پدرش هم به رحمت خدا پیوست.در آن روزها هر چند که من دیگر در روستا نبودم اما اغلب اوغات به او و شرایط سختی که در آن قرار داشت می اندیشیدم و برایش دعا می کردم.بویژه که اویک برادر و یک خواهر کوچکتر از خود هم دارد که همین شرایطش را سخت تر می کرد.اما حتی در آن روزها هم ندیدم و نشنیدم که او خودش را ببازد و همچنان با روحیه و استوار بود.
گاهی اوقات که جوانهایی را در اینجا و دور وبر خودم می بینم که با وجود داشتن بسیاری از امکانات و شرایط نسبتا مساعد باز هم همیشه در حال نالیدند وآنا را با کسانی مثل محمد مقایسه می کنم،واقعا خنده ام می گیرد.
محمد اکنون دوسالی است که در دانشگاه کاشان مشغول به کار است و علاوه بر این زمینهای پدرش را هم اداره می کند.رابطه دوستی ما همچنان به قوت خود باقی است و در بین همه هم و سن و سالها و رفقایی که در ده دارم،او شاید تنها کسی باشد که همواره سعی می کنم به دیدارش بروم.برای پدر و مادر مرحومش رحمت و مغفرت الهی و برای خودش موفقیت و شادی در ادامه مسیر زندگی را آرزومندم.